علائم و نشانه های ظهور حضرت مهدی از دیدگاه امام صادق (ع)

امام صادق (عليه السلام) به يکى از ياران خود فرمود:

1- هر گاه ديدى که: حق بميرد وطرفدارانش نابود شوند.

2- وديدى که: ظلم وستم فراگير شده است.

3- وديدى که: قرآن فرسوده وبدعت هايى از روى هوا وهوس، در مفاهيم آن آمده است.

4- وديدى که: دين خدا (عملا) تو خالى شده، همانند ظرفى که آن را واژگون سازند!

5- وديدى که: طرفداران واهل باطل بر اهل حق پيشى گرفته اند.

6- وديدى که: کارهاى بد آشکار شده واز آن نهى نمى شود وبدکاران بازخواست نمى شوند.

7- وديدى که: مردان به مردان وزنان به زنان اکتفا کنند.

8- وديدى که: افراد (به ظاهر) با ايمان سکوت کرده وسخنشان را نمى پذيرند.

9- وديدى که: شخص بدکار دروغ گويد، وکسى دروغ ونسبت نارواى او را رد نمى کند.

10- وديدى که: بچه ها، به بزرگان احترام نمى گذارند.

11- وديدى که: قطع پيوند خويشاوندى شود.

12- وديدى که: بدکار را ستايش کنند واو شاد شود وسخن بدش به او برنگردد.

13- وديدى که: نوجوان پسر، همان کنند که زنان مى کنند.

14- وديدى که: زنان با زنان ازدواج نمايند.

15- وديدى که: انسانها اموال خود را در غير اطاعت خدا مصرف مى کنند وکسى مانع نمى شود.

16- وديدى که: افراد با ديدن کار وتلاش نامناسب مؤمن، به خدا پناه مى برند.

17- وديدى که: مداحى دروغين از اشخاص، زياد شود.

18- وديدى که: همسايه همسايه خود را اذيت مى کند واز آن جلوگيرى نمى شود.

19- وديدى که: کافر به خاطر سختى مؤمن، شاد است.

20- وديدى که: شراب را آشکارا مى آشامند وبراى نوشيدن آن کنار هم مى نشينند واز خداوند متعال نمى ترسند.

21- وديدى که: کسى که امر به معروف مى کند خوار وذليل است.

22- وديدى که: آدم بدکار در آنچه آن را خداوند دوست ندارد، نيرومند ومورد ستايش است.

23- وديدى که: اهل قرآن ودوستان آنها خوارند.

24- وديدى که: راه نيک بسته وراه بد باز است.

25- وديدى که: خانه کعبه تعطيل شده، وبه تعطيلى آن دستور داده مى شود.

26- وديدى که: انسان به زبان مى گويد ولى عمل نمى کند.

27- وديدى که: مؤمن، خوار وذليل شمرده شود.

28- وديدى که: بدعت وزنا آشکار شود.

29- وديدى که: مردم به شهادت وگواهى ناحق اعتماد کنند.

30- وديدى که: حلال، حرام شود وحرام، حلال گردد.

31- وديدى که: دين بر اساس ميل اشخاص معنى شود، وکتاب خدا واحکام آن تعطيل گردد.

32- وديدى که: جرات بر گناه آشکار شود وديگر کسى براى انجام آن منتظر تاريکى شب نگردد.

33- وديدى که: مؤمن نتواند نهى از منکر کند مگر در قلبش.

34- وديدى که: ثروت بسيار زياد در راه خشم خدا خرج گردد.

35- وديدى که: سردمداران به کافران نزديک شوند واز نيکوکاران دور شوند.

36- وديدى که: واليان در قضاوت رشوه بگيرند.

37- وديدى که: پستهاى مهم واليان بر اساس مزايده است نه بر اساس شايستگى.

38- وديدى که: مردم را از روى تهمت ويا سوء ظن بکشند.

39- وديدى که: مرد به خاطر همبسترى با همسران خود مورد سرزنش قرار گيرد.

40- وديدى که: زن بر شوهر خود مسلط شود وکارهايى که مورد خشنودى شوهر نيست انجام مى دهد وبه شوهرش خرجى مى دهد.

41- وديدى که: سوگندهاى دروغ به خدا بسيار گردد.

42- وديدى که: آشکارا قمار بازى مى شود.

43- وديدى که: مشروبات الکلى بطور آشکار بدون مانع خريد وفروش مى شود.

44- وديدى که: مردم محترم توسط کسى که مردم از سلطنتش ترس دارند، خوار شوند.

45- وديدى که: نزديکترين مردم به فرمانداران آنانى هستند که به ناسزاگويى به ما خانواده عصمت (عليه السلام) ستايش شوند.

46- وديدى که: هر کس ما را دوست دارد او را دروغگو خوانده وگواهى اش را قبول نمى کنند.

47- وديدى که: در گفتن سخن باطل ودروغ با همديگر رقابت کنند.

48- وديدى که: شنيدن سخن حق بر مردم سنگين است ولى شنيدن باطل بر ايشان آسان است.

49- وديدى که: همسايه از ترس زبان به همسايه احترام مى کند.

50- وديدى که: حدود الهى تعطيل شود وطبق هوى وهوس عمل شود.

51- وديدى که: مسجدها طلا کارى (زينت داده) شود.

52- وديدى که: راستگوترين مردم نزد آنها مفتريان دروغگو است.

53- وديدى که: بدکارى آشکار شده وبراى سخن چينى کوشش مى شود.

54- وديدى که: ستم وتجاوز شايع شده است.

55- وديدى که: غيبت، سخن خوش آنها شود وبعضى بعض ديگر را به آن بشارت کنند.

56- وديدى که: حج وجهاد براى خدا نيست.

57- وديدى که: سلطان به خاطر کافر، شخص مؤمن را خوار کند.

58- وديدى که: خرابى بيشتر از آبادى است.

59- وديدى که: معاش انسان از کم فروشى به دست مى آيد.

60- وديدى که: خونريزى آسان گردد.

61- وديدى که: مرد به خاطر دنيايش رياست مى کند.

62- وديدى که: نماز را سبک شمارند.

63- وديدى که: انسان ثروت زيادى جمع کرده، ولى از آغاز آن تا آخر، زکاتش را نداده است.

64- وديدى که: قبر مردها را بشکافند وآنها را اذيت کنند.

65- وديدى که: هرج ومرج بسيار است.

66- وديدى که: مرد روز خود را با مستى به شب مى رساند، وشب خود را نير به همين منوال به صبح برساند وهيچ اهميتى به برنامه مردم ندهد.

67- وديدى که: با حيوانات آميزش مى شود.

68- وديدى که: مرد به مسجد (محل نماز) مى رود وقتى برمى گردد لباس در بدن ندارد (لباسش را دزديده اند).

69- وديدى که: حيوانات همديگر را بدرند.

70- وديدى که: دلهاى مردم سخت وديدگانشان خشک وياد خدا برايشان گران است.

71- وديدى که: بر سرکسبهاى حرام آشکارا رقابت کنند.

72- وديدى که: نماز خوان براى خودنمايى نماز مى خواند.

73- وديدى که: فقيه براى دين خدا فقه نمى آموزد وطالب حرام ستايش واحترام مى گردد.

74- وديدى که: مردم در اطراف قدرتمندانند.

75- وديدى که: طالب حلال، مذمت وسرزنش مى شود وطالب حرام، ستايش واحترام مى گردد.

76- وديدى که: در مکه ومدينه کارهايى مى کنند که خدا دوست ندارد وکسى از آن جلوگيرى نمى کند، وهيچ کس بين آنها وکارهاى بدشان مانع نمى شود.

77- وديدى که: آلات موسيقى ولهو در مدينه ومکه آشکار گردد.

78- وديدى که: مرد سخن حق گويد وامر به معروف ونهى از منکر کند، ولى ديگران او را از اين کار بر حذر مى دارند.

79- وديدى که: مردم به همديگر نگاه مى کنند، واز مردم بدکار پيروى نمايند.

80- وديدى که: راه نيک خالى وراه رونده ندارد.

81- وديدى که: مرده را مسخره کنند وکسى براى او اندوهگين نشود.

82- وديدى که: سال به سال بدعت وبديها بيشتر شود.

83- وديدى که: مردم وجمعيتها جز از سرمايه داران پيروى نکنند.

84- وديدى که: به فقير چيزى را دهند که برايش بخندند، ولى در راه غير خدا ترحم است.

85- وديدى که: علايم آسمانى آشکار شود وکسى از آن نگران نشود.

86- وديدى که: مردم مانند حيوانات در انظار يکديگر عمل جنسى به جا مى آورند وکسى از ترس مردم از آن جلوگيرى نمى کند.

87- وديدى که: انسان در راه غير خدا بسيار خرج کند، ولى در راه خدا از اندک هم مضايقه دارد.

88- وديدى که: عقوق پدر ومادر رواج دارد وفرزندان هيچ احترامى براى آنها قائل نيستند بلکه نزد فرزند از همه بدترند.

89- وديدى که: زنها بر مسند حکومت بنشينند وهيچ کارى جز خواسته آنها پيش نرود.

90- وديدى که: پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد، وپدر ومادرش را نفرين کند واز مرگشان شاد گردد.

91- وديدى که: اگر روزى بر مردى بگذرد، ولى او در آن روز گناه بزرگى مانند بدکارى، کم فروشى وزشتى انجام نداده ناراحت است.

92- وديدى که: قدرتمندان، غذاى عمومى مردم را احتکار کنند.

93- وديدى که: اموال حق خويشان پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) (خمس) در راه باطل تقسيم گردد وبا آن قمار بازى وشرابخوارى شود.

94- وديدى که: به وسيله شراب بيمار را مداوا وبراى بهبودى آن را تجويز کنند.

95- وديدى که: در امر بمعروف ونهى از منکر وترک دين بى تفاوت ويکسانند.

96- وديدى که: سر وصداى منافقان برپا، اما صداى حق طلبان خاموش است.

97- وديدى که: براى اذان ونماز مزد مى گيرند.

98- وديدى که: مسجدها پر است از کسانى که از خدا نترسند وغيبت هم نمايند.

99- وديدى که: خورندگان اموال يتيمان ستوده شوند.

100- وديدى که: قاضيان بر خلاف دستور خداوند قضاوت کنند.

101- وديدى که: استانداران از روى طمع، خائنان را امين خود قرار دهند.

102- وديدى که: فرمانراوايان، ميراث مستضعفان را در اختيار بدکاران از خدا بى خبر قرار دهند.

103- وديدى که: بر روى منبرها از پرهيزکارى سخن مى گويند، ولى گويندگان آن پرهيزکار نيستند.

104- وديدى که: صدقه را با وساطت ديگران، بدون رضاى خداوند وبه خاطر درخواست مردم بدهند.

105- وديدى که: وقت (اول) نمازها را سبک بشمارند.

106- وديدى که: هم وهدف مردم شکم وشهوتشان است.

107- وديدى که: دنيا به آنها روى کرده است.

108- وديدى که: نشانه هايى برجسته حق ويران شده است؛ در اين وقت خود را حفظ کن واز خدا بخواه که از خطرات گناه نجاتت بدهد. (2)

اين بود روايت صادق (عليه السلام) که به ذکر گوشه اى از مفاسد جهان در آستانه قيام وانقلاب بزرگ حضرت مهدى (عجل الله فرجه) فراگير خواهد شد. چنانکه اين مفاسد در جوامع کنونى بخصوص جامعه غرب مشهود است. البته روايات بسيارى در اين زمينه وجود دارد که علاقمندان مى توانند به کتابهاى مربوط مراجعه فرمايند.

آن سوی فاصله ها

مولایم !

دلم هر لحظه برای ورود تو لحظه شماری می کند و حنجره ام تو را فریاد می زند، تو که تجلی عشقی.

قنوتم را طولانی می کنم تا تو نیمه شبی برای آن دعا کنی. کوچه های غریب بی کسی را آب و جارو می کنم تا تو صبحی زود از آن کوچه عبور کنی.

هر روز چراغ دلم را با «جامعه الکبیره» روشن می کنم و سفره افطارم را با «آل یاسین»و «عهد» تزیین می کنم، برای ظهور تو هر روز پای درد «کمیل» می نشینم.

نمی دانم آخرین ایستگاه «توسل» چه هیجانی دارد که مرا با خود تا آن سوی فاصله ها می برد و صبح آدینه چه صفایی دارد، که صبح آسمانش پراز «ندبه» است.

مولایم …!

بی تو دفتر دلمان پر است از مشق های انتظار و من با دلم می خواهم آن روز که می آیی زیباترین مدال ایثار را تقدیم نگاه تو کنم.

«جمعه ها بی توفقط این دل من می گرید *** ازفراق توهمه کوی ومکان میگرید»

سلامتی و تعجیل در امر فرج یوسف زهرا (عج)

صلوات

 

 

 

 

 «شعر امام زمان»

 

اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري

کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي

اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟

برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما

کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت

کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

 

 

ســـــــــلام بر توی امام عاشـــــــقان

 

ســــــــلام بر تو ای نور آل یاســــــــــین

 

بیــــــــا..................

بیا که جـــــــهان منتظر عدل و عدالت تو هستن ای مولای مــــــن

ابوسعيد مى گويد پيغمبر فرمود: 

 

 تملاء الارض ظلماً و جوراً فيقوم رجل من عترتى فيملاءها قسطاً و عدلاً يملك سبعاً او تسعاً .

زمين پر از ظلم و ستم گردد، پس مردى از عترت من قيام كند و آن را پر از عدل و داد گرداند و هفت يا نه سال سلطنت نمايد.

 

 ابوسعيد خدرى از پيامبر اكرم (ص) روايت كرده كه فرمود :

 يكون من امتى المهدى ان قصر عمره فسبع سنين و الافثمان و الافتسع يتنعم امتى فى زمانه نعيما لم يتنعموا مثله قطّ البر و الفاجر يرسل السماء عليهم مدراراً و الا تدخر الارض شيئاً من نباتها . 

مهدى از ميان امت من برخاسته شود مدت سلطنت او هفت يا هشت يا نه سال مى باشد ، همه طبقات امت من در زمان ظهور او چنان در رفاه زندگى نمايند كه قبل از وى هيچ بّر و فاجرى بدان نرسيده باشند، آسمان باران رحمت خود را بر آنان مى بارد و زمين از روئيدنيهاى خود چيزى فرو گذار نمى كند.

یا رب سببی ساز که آن ختم امامت                        باز آید و برهاندم از غم به سلامت
خاک ره آن یار سفر کرده بیارید                              تا چشم جهان بین کنمش جای اقامت
بی حجت حق کار جهان راست نیاید                       پیوسته شد این سلسله تا روز قيامت
فیض از در تو دور شد از شومی اعدا                       عصیان دگری کرده و بر ماست غرامت

-    پیامبر اکرم (ص) می فرماید : « هر گاه بنده ای چهل روز اعمالش را برای خدا خالص گرداند چشمه های حکمت در قلبش به جوشش درآمده برزبانش جاری می گردد »
2-    چنانچه جسمش به امورات مشغول است باطنش باید از هر گونه تمایل به غیر خداوند دور باشد تا به رهبانیت شباهت پیدا نکند و از فیض خلوت گزینی نیز محروم نباشد .
3-    مایحتاج و مصرف باید از مال طیب و طاهر تهیه و آماده شود تا زحماتی را که تقبل نموده هدر نرود و بی خاصیت نباشد .
4-    وقتی بنا باشد که از خوردن ، نوشیدن و پوشیدن شبه ناک اجتناب گردد می بایستی از اسراف در این موارد هم خودداری شود چنانکه در قرآن کریم نیز به آن اشاره شده است
5-    نباید از کسب و کارش که امرار معاش می کند دست برداشته و تنها به اطاعت و عبادت مشغول گردد . حتی نباید از وقتی که باید در خدمت اعضاء خانواده باشد مصرف عبادت نماید زیرا نارضایتی اشخاص که حقی بر انسان دارند در پی تأثیری این دستور العمل اثر مستقیم دارد .
6-    جز به هنگام ضرورت سخن نگوید . زیرا پرگویی انسان را به غیبت و تهمت و ... می کشاند . لقمان به فرزندش می گوید : اگر سخن گفتن از نقره بودی خاموشی از زر است .
امام صادق (ع) از حضرت عیسی فرمود : سخن بسیار نگوئید در غیر یاد خدا ، آن جماعتی که بسیار سخن می گویند دل های ایشان قساوت دارند و نمی دانند .
7-    از خطا و معاصی توبه نماید که توبه ، نوعی طهارت است . و باید دایم الوضو باشد زیرا وضو نور است و وضوئی بر وضو نور بر نور است .
چنانچه انسان نکات فوق را رعایت نماید و از ایمانی استوار و کامل برخوردار باشد و همواره متواضع و فروتن و راهبان شب شير روز در اوج عرفان و آگاهی و در حال انجام وظیفه بودن باشد و همواره سعی در انجام واجبات و مستحبات و ترک محرمات و مکروهات الهی بوده باشد .
یقیناً می توان گفت که مورد توجه حضرت قرار گرفته است .
فصل چهارم : سير نهائي بر صفات منتظران واقعي
بنابراین با توجه به احادیث و سؤالات یادشده می توان چنین گفت: در زمان غیبت امام عصر (عج) منتظران واقعی حضرت وظایفی دارند که باید به این وظایف بدرستی عمل نمود .
اجمالاً معلوم است که زمان غیبت با زمان حضور از جهت تکالیف فرق نمی کند و آنچه بر این امر تصریح دارد این است : به حضرت صادق (ع) عرض شد : بر ما روایت شده که صاحب امر زمانی مفقود خواهد شد پس در آن وقت چه باید کرد ؟ فرمود : بر همان چه الان هستید باشید تا ستاره ی شما طلوع کند ».
بلکه مقصود آن وظیفه ای است که غیبت موجب آن شده و یا مقدمات آن را فراهم کرده که اگر غیبت نبود این امور نبود تا در مقابل آن وظیفه و حکمی مقرر شود و مجموع این وظایف را می توان چنین نام برد : 
1ـ ثبات و استقامت در حفظ ايمان و عقيده
2- صبر و تحمل بر شدائد و بر شماتت دشمنان
3- تقيه و سكوت و اعتزال و لزوم بيت يعني خانه نشيني
4- پرهيز از اهل بدعت و صاحبان داعيه و رايت
1ـ ثبات و استقامت در حفظ ايمان و عقيده :
عمده همه وظايف حفظ ايمان است كه به زبان آسان ولي در عصر غيبت به خصوص در آخر زمان بسيار دشوار و گران است ، زيرا كه از طرفي زمان حيرت است چنان كه پيامبر (ص) از وي به حيرت تعبير فرمودند : يعني زمان تحيّر . از آن جهت كه آراء و عقايد بسيار و دعوت كنندگان از هر سوي بي شمار و پرچم هاي فرقه هاي ضالّه براي دعوت و تبليغ آشكار از هر گوشه سري برون آيد و از هر سري صدايي درآيد و از هر نايي ، نوايي به گوش رسد و از هر بابي ، بهائي بزايد و از هر صوفي شيخي درآيد و از طرف ديگر عشق و ومجوز و فجايع آزاد و رغبت نفس به فساد بيشتر ! است از رغبت به مجاهدت و جهاد ، با اين وصف چگونه مي شود استقامت ورزيد و چگونه نگهداري دين مانند نگهداري اخگر آتش در دست نباشد ؟
البته شيعيان در عمل به وظايف خويش داراي درجاتند . برخي از آنها پيشرو و مايه ي مباهات بشرند و برخي ديگر دچار ضعف در عمل هستند . اگرچه اين دسته از شيعيان در اداي وظايف خود نسبت به امام زمان (عج) كم و كاست دارند ، با اين حال يقين داريم كه حتي همين دسته از شيعيان با ديگراني كه امام را
نمي شناسند و امامت را از آن او نمي دانند و حتي گاهي وجودش را انكار مي كنند ، قابل مقايسه نيستند . شيعه در مقام عمل هر چه باشد ، ويژگي اش اين است كه در مقام ايمان از ديگران كاملتر است و بدين لحاظ هر شيعه اي بايد به تشيع خود افتخار  كند. سزاوار است كه ديگر طالبان سعادت نيز از اين بابت به شيعه شدن رغبت ورزند . پس از تكميل و تصحيح ايمان است كه عمل صالح ارزش مي يابد و خداوند عمل صالح را از غير مومن نمي پذيرد . خدائي متعال در آيات فراواني از قرآن به دوركن ايمان و عمل صالح در كنار هم اشاره كرده و به شكل نماياني ايمان را شرط قبول عمل صالح و مقدم بر آن ذكر فرموده است . لذا در ميان اعمال صالح اعمالي هست كه مربوط به خداست ، مانند نماز و اعمالي هست كه مربوط به خليفه خداست كه برترين اعمال به شمار مي روند . برخي از اعمال صالح كه بيانگر وظيفه منتظران نسبت به حجت حيّ پرودگار است و در پرتو ايمان بيان مي شود به شرح زير است :
الف ) شناخت امام زمان (عج)
بر همه ي مردم واجب است كه امام زمان خود را بشناسند . چه از حيث نام و آگاهي برخي صفات و ويژگيهاي ايشان و اينكه اين امام از جانب خداوند معرفي شده و معصوم و مبرا از هر گونه خطا و اشتباه و گناه است . و از همه مردم زمان خود در همه ي ابعاد برتر است . چنانچه حضرت رسول (ص) مي فرمايند : هر كس امام زمان خود را نشناسد و از دنيا برود به مرگ جاهليت مرده است .
ب) اقتدا به امام زمان (عج) و اطاعت بي چون و چرا از ايشان واجب است بر مردم از امام زمان خود اطاعت بي چون و چرا داشته باشند . و دوست بدارند آنچه امامشان دوست دارد و دشمن بدارند آنچه را كه دشمن مي دارد . تقيد به احكام شرعي و به خصوص اجتناب از گناهان كبيره از مهم ترين خواسته هاي امام زمان (عج) است .
پ) زيارت امام زمان (عج)
بر شيعيان واجب است كه در هر زمان قصد زيارت امام خود را بكنند و در صورت امكان به زيارت ايشان بشتابند . در روزگار غيبت گرچه باب زيارت جسم شريف امام زمان (عج) به كلي بسته نيست ، توصيه به تلاش در جهت اين گونه زيارت نشده در عوض بر عرض سلام و زيارت از راه دور تأكيد شده است . مادر اين زمان ، به زيارت امام زمان توسط زيارات رسيده همچون زيارت آل ياسين توصيه شده ايم .

 

التماس دعا

 

عواقب بدحجابی

1- ضایع کرن حق شوهر: خداوند سبحان بدن و اعضای آن را به عنوان امانت به ما داده است و صاحب اصلی خداوند بزرگ است. زینت و زیبایی زن که از نعمت و امانت حق تعالی محسوب می شود نیز پی از ازدواج مربوط به شوهرش است نه اینکه آن را در معرض دیدگاه عموم قرار دهد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

هر زنی که خود را برای غیر شوهرش خوشبو و آرایش کند، خداوند نماز او را قبول نمی کند، تا اینکه برای پاک ساختن خود از آن، غسل کند چنانکه خود را از جنابت، غسل می دهد.[4]

2- محروم از محبت: زن هرچه عفتش بیشتر باشد در قلب مرد بیشتر جای دارد و زن بی بند و بار چون ترس از خداوند در دلش نیست و عفت ندارد نمی تواند محبت شوهرش را به دست آورد.

3- آفت تحصیل علم: هرچه قدر زن، عفت بیشتری داشته باشد، در تحصیل علم موفق تر می باشد.

4- تباهی شخصیت: کمبود تربیت و شخصیت و محبت را نمی توان با عشوه و ناز و کرشمه و با نگاه کردن مردم به دست آورد، جز آنکه آدمی روز به روز از نظر روحی افسرده و ناامیدتر و از لحاظ جسمی زشت تر، و از نظر اجتماعی مورد تنفر انسانهای مؤمن قرار خواهد گرفت.

زن بدحجاب به جای اینکه عفت را که ارزش زیادی دارد حفظ کند تا مردم با عزت و احترام به سراغ او بیایند، با بدحجابی و نشان دادن خود به دیگران، خویش را بی ارزش می کند.

5- اضطراب بی پایان: آنگاه که اصل و کمال در انسان لباس و مدپرستی باشد هرچه می بیند، می خواهد و دائم به فکر تهیه آن است و چون آماده کردن آنها مشکل و گاهی نامقدور است، روح او همیشه مضطرب و پریشان است و مانند کسی است که گم کرده خود را پیدا نمی کند.[5]

5- خنده فرشتگان در عالم قبر

رسول خدا صلی الله علیه و آله از حضرت جبرئیل علیه السلام سؤال نمود که آیا فرشتگان خنده و گریه دارند؟ جبرئیل فرمود، بله، (یکی از آن جاهایی که فرشتگان می خندند) زمانی است که زن بی حجاب و بدحجابی می میرد، و بستگان او را در قبر می گذارند و روی آن زن را با خشت و خاک می پوشانند تا بدنش دیده نشود. فرشتگان می خندند و می گویند: تا وقتی جوان بود و با دیدنش هر کسی را تحریک می کرد و به گناه می انداخت (پدر و برادر و شوهر) از خود غیرت نشان ندادند و او را نپوشاندند ولی اکنون که مرده و همه از دیدنش نفرت دارند او را می پوشانند.[6]

 

مدرسه علمیه حضرت نرجس سلام الله علیها- مشهد

قطعه ی گم شده ای از پر پرواز کم است

یازده بار شمردیم یکی باز کم است

این همه آب که جاریست نه اقیانوس است

عرق شرم زمین است که سرباز کم است